Compliace Coaching Day

W dniu 14 X br. będę miał przyjemność być prelegentem na Compliance Coaching Day :-) To z kim się widzę?

LINK do wydarzenia http://instytutcompliance.pl/infoserwis/cod19

#compliance #zgodność #bezpieczeństwoprawne #sygnalista

Skąd legalnie i za darmo czerpać podstawową wiedzę o kontrahencie?

Każdy przedsiębiorca zadaje sobie lub powinien zadawać sobie pytanie:

"Skąd mogę legalnie i za darmo czerpać wiedzę o moim kontrahencie?"

Jeżeli nasz kontrahent prowadzi działalność na podstawie wpisu do CEIDG możemy go sprawdzić TU. Przypominam na marginesie, że od ponad roku dane osobowe w CEIDG nie są wyłączone z reżimu ochrony danych osobowych. Więc sprawdzać można ale z głową bo RODO ;-)

Jeżeli nasz kontrahent jest wpisany w KRS to po pierwsze polecam sprawdzić wpisy w KRS TU. Odpis aktualny da nam podstawową wiedzę co i jak. Odpis pełny pozwoli spojrzeć w przeszłość. Poza tym warto zajrzeć też do Rejestru Dłużników niewypłacalnych.

Oczywiście istnieje ryzyko, że wpis będzie nie aktualny lub będziemy musieli pogrzebać głębiej. Wtedy trzeba zamówić akta danego podmiotu, np. spółki SA we właściwym KRS i pofatygować się do czytelni akt.

Po drugie możemy TU sprawdzić czy zostało złożone sprawozdanie finansowe. Niestety odkąd wprowadzono format xml jest to trochę utrudnione ale i tak można się paru rzeczy dowiedzieć. Chciałbym zwrócić uwagę, że nie złożenie przez podmiot sprawozdania finansowego powinien być dla nas sygnałem ostrzegającym. 

Oczywiście sprawozdania finansowe i sprawozdania z działalności trzeba umieć czytać i analizować. Jeżeli nie potrafisz to skorzystaj z pomocy specjalisty. 

Jeżeli nasz kontrahent jest płatnikiem VAT to warto go sprawdzić TU. Przy okazji sprawdzimy na jaki rachunek powinniśmy zapłacić by uniknąć problemów. Szkoda tylko że nie podają rachunku VAT.

Oczywiście poza tym mamy do pomocy wujka GOOGLE. Oczywiście jeżeli jakiegoś podmiotu nie ma w internecie to nie oznacza, że w rzeczywistości też go nie ma. Z drugiej strony czasami podmiot jest w internecie a w rzeczywistości go nie ma. Google bywa prawdziwą kopalnią informacji. Oczywiście trzeba do nich podchodzić z głową.

Oprócz wyszukiwarki mamy też GOOGLE MAPS. Warto np. czasami sobie popatrzeć czy te hale naprawdę istnieją.

Jeżeli już mowa o nieruchomościach.

Polecam sprawdzanie za damo ksiąg wieczystych - TU.

I map geodezyjnych - TU lub TU. 

Jeżeli kontrahent prowadzi stronę firmową lub bloga, to warto go przejrzeć i poczytać.

Oczywiście niniejszy post nie wymienia wszystkich możliwości i źródeł pozyskiwania legalnie i za darmo informacji o kontrahencie. Nie wspomniałem choćby o Monitorze Sądowym i Gospodarczym.

W niniejszym poście wskazuję tylko podstawowe źródła informacji. Znalezienie informacji o kontrahencie to tylko pierwszy krok. Informacje trzeba jeszcze m.in. zweryfikować, przeanalizować i wyciągnąć wnioski. No ale to już inna historia.

Już na zakończenie, chciałbym tylko podkreślić, że sprawdzając kontrahenta, pamiętajmy żeby zachować równowagę. Brak zaufania nie pozwoli nam prowadzić biznesu. Zbyt duże zaufanie może nas drogo kosztować.

A teraz mała prywata ;-)

Dobrym wyjściem jest konsultowanie każdej umowy lub transakcji z prawnikiem. Dziś już nie jest to drogie i są możliwe różne sposoby rozliczeń, a wcześniejsza konsultacja z prawnikiem pozwala uniknąć czasami dużych problemów.

Microrecenzja narzędzia iP121 - Profilowanie osobowości zawodowej

Linkedln ma w sobie coś z magii. 

Na początku tygodnia zauważyłem, że znajomy testował narzędzie do analizy osobowości. Zacząłem go o nie podpytywać i na koniec usłyszałem pytanie czy nie chciałbym go sam przetestować.

Ponieważ:

1. jestem osobą ciekawską
2. bardzo rzadko miałem okazję korzystać z takich narzędzi 
3. zgodnie z nauką pewnego starszego brodatego "minstrela" takie narzędzia są przydatne do samoanalizy, czyli poznania siebie - a to klucz do sukcesu

oczywiście się zgodziłem. 

Spółka Advisio Poland Sp. o.o. była taka uprzejma, że umożliwiła mi przetestowanie narzędzie iP121 - Profilowanie osobowości zawodowej. Cały test trwał około 30 minut, a po minucie miałem raport. Teraz od paru wieczorów analizuję wyniki raportu iP Coach.

Coach`em nie jestem, z podobnym narzędziem mam do czynienia po raz pierwszy w życiu (parę innych testów i to papierowych, a nie elektronicznych miałem robionych na miniMBA).

Dlatego nazwałem tą recenzję microrecenzją. Piszą ją z perspektywy osoby badanej.

Raport liczy 30 stron. Jest napisany prostym i precyzyjnym językiem.
Na początku parę rzeczy mnie w nim zdziwiło. W miarę jednak analizy i po wzięciu pod uwagę, że nie pokazuje on jaki jestem ani jak się widzę, ale jak wypadam na tle innych osób stwierdzam, że na 95% dobrze ocenil on :

1. czynniki (de)motywujące do pracy
2. zadatki do kształtowania kluczowych kompetencji zawodowych
3. wewnętrzne ograniczenia
4. cechy wyróżniające
5. role w zespole
6. itd.

Raport potwierdził, że posiadam m.in. bardzo wysokie kompetencje w obszarze pracy  w warunkach wysoce stymulujących i stresujących, podwyższone kompetencje w zakresie komunikatywności, myślenia strategicznego i kreatywnego, współpracy oraz planowania i organizowania.
Stwierdził też, że jestem "Arogancko pewny siebie" - jak bym powiedział, że bardzo pewny (lepiej brzmi ;-)))
Oczywiście jest tego dużo więcej :-)

Według mojej bardzo skromnej wiedzy w zakresie coach`ingu jest to ciekawe narzędzie do analizy osobowości.

Dobra wracam do dalszej analizy moich mocnych i słabych stron oraz potrzeb :-)

Co lepsze? Krytyka czy pochlebstwo?

Ostatnio zacząłem się zastanawiać co bym wolał usłyszeć jako autor jakiegoś dzieła, np. książki prawniczej. Pochwałę czy krytykę?

I jaką pochwałę i jaką krytykę?

 

Z jednej strony pochwała łechce nasze ego. To miłe jak wszyscy nas chwalą. Ale pochwały jacy to jesteśmy SUPER niczego nas nie uczą. 

Natomiast szczera pozytywna opinia, np. "że napisane prostym zrozumiałym językiem, konkretnie ale z jajem" pozwala nam stwierdzić, że idziemy w dobrym kierunku.

Z drugiej strony krytyka budzi nasz opór i chęć obronny. Czasami rani nasze uczucia. Bo tyle się napracowaliśmy. Jesteśmy tacy wspaniali, wszyscy nas chwalą a np. taki wredny Ludwiczak nas krytykuje, że zasypia nad naszą książką (co ciekawe zasypiam nad ciekawymi książkami ale napisanymi ciut bez jaja. Nudnych w ogóle nie czytam. Szkoda mojego czasu). 

Trzeba jednak pamiętać, że szczera konstruktywna krytyka może nam pomóc się poprawić.

Pozwolę sobie wtrącić tu coś czego się ostatnio nauczyłem - NIE UDZIELAJ DOBRYCH RAD JEŻELI CIĘ O NIE NIE PROSZĄ.

Oczywiście krytyka krytyce nie równa. Może być merytoryczna lub zawierać dobre rady albo nie. Może być oczywiście słuszna lub nie.
Może podciąć skrzydła lub zmusić nas do bycia lepszym. Zależy od człowieka i krytyki.

Opowiem Ci pewną historię z mojego życia. W czwartej klasie liceum usłyszałem od nauczycieli, że lepiej jakbym zdawał na historię a nie prawo. Że zdają lepsi ode mnie, a nawet jak zdam na prawo to wylecę.
Troszkę mnie to wkurzyło. Za opinię jednak spokojnie podziękowałem. I stwierdziłem, że ja im jeszcze pokażę.
W odróżnieniu do tych podobno lepszych osób, zdałem na prawo i je skończyłem.
Co więcej po paru latach zdałem na aplikację radcowską, skończyłem ją i zdałem egzamin radcowski.
Przyznaję, że nie było łatwo. Nie raz upadłem. Ale zawsze podnosiłem się za każdym razem.

No cóż tak mam. Jak mam plan to się go trzymam. A jak ktoś we mnie nie wierzy to jego problem. Ja zawsze na końcu wygrywam (no dobra czasami przegrywam ale wtedy wracam na tarczy). W końcu nie ważne czy wygrasz czy przegrasz, ale jak grasz (choć wolę wygrywać).

  

No ale wracając do krytyki. Kiedyś przeczytałem zdanie "z krytyką sobie poradzę, wobec pochlebstw jestem bezbronny".
No cóż z krytyką radzę sobie prosto. Odpowiadam sobie na pytanie "czy jest choć trochę słuszna?". Jeżeli tak to poprawiam się. Jeżeli nie to o niej zapominam (no chyba że mnie wkurzy wtedy pokazuję tylko z satysfakcją, że jestem najlepszy).
Pochlebstwa mile łechcą me ego ale zawsze staram się pamiętać, że nie wolno spocząć na laurach. Że zawsze mogę przegrać, choćby przez zwykły pech. Jeżeli ktoś uwierzy, że jest najlepszy i nikt go nie pokonał to już przegrał. Pamiętam, że mój OVERCONFIDENCE musi być pod kontrolą. Bo z jednej strony pozwala mi mierzyć się z najlepszymi lub najbardziej znanymi a z drugiej strony może mnie zgubić.

A jak to się ma do prawa czy biznesu?

Jeżeli ktoś używa w dyskusji argumentu - "mam rację bo jestem profesorem prawa" lub "mam rację bo jestem Dyrektorem i zawsze mam rację" lub "Wszystkim się podoba i wszyscy mnie chwalą" i nie przyjmuje ani nie odpowiada merytorycznymi argumentami to najprawdopodobniej właśnie jest na prostej drodze ku upadku. Trzeba znać swą wartość. Ale potrzeba też mieć pokorę by przyjąć słuszną uwagę lub krytykę.

W prawie i w biznesie wymaga się pewności siebie. Ale zbyt często zapomina się o zdrowej pokorze. Nie wiem czy to kwestia Kultury czy czegoś innego. Nie jestem psychologiem. Fakt, że tytuł, sukces lub stanowisku nie jednemu przewrócił w głowie. 

Pociesza mnie to, że spotykam na swojej drodze wiele osób, które potrafią być dumne z tytułów, sukcesów i stanowisk ale zachowują pokorę.

Pamiętają, że kierownikiem/Prezesem się bywa. A człowiekiem się jest.

No ale starczy tej dygresji.

A co bym wolał usłyszeć? Krytykę czy pochlebstwo?
Szczerą opinię. I za każdą taką opinię jestem zawsze wdzięczny. Choć i mi czasami trudno słuchać krytyki.

A ty? Co wolisz słyszeć?

Ciekawostki z prawa handlowego i nie tylko - odcinek nr 16

Dzisiaj będzie krótko. Dlaczego?

Bo minął dopiero tydzień odkąd zakończyłem trzy tygodniowy urlop i muszę nadrabiać różne zaległości.

Ale zachowując dyscyplinę stosuję zasadę - co najmniej co miesiąc ciekawostki z prawa handlowego.

Zacznijmy od nowelizacji Kodeksu Spółek Handlowych.

W dniu 2 sierpnia 2019 r. Prezydent podpisał ustawę z dnia 19 lipca 2019 r. o zmianie ustawy - Kodeks Spółek Handlowych i innych ustaw. W związku z czym od 1 marca 2020 r. w obrocie zaczną się pojawiać Proste Spółki Akcyjne. Oczywiście ustawa wprowadza też zmiany w paru innych ustawach. Wybaczcie ale dłuższy komentarz napiszę po wakacjach. Co ciekawe ustawy jeszcze nie opublikowano w Dzienniku Ustaw (albo jestem ślepy). Jakby ktoś chciał przeczytać ustawę to ma ją TUTAJ.

Znalazłem natomiast, w Dziennikach ustaw, ustawę z dnia 19 lipca 2019 r. o zmianie ustawy - Kodeks Spółek Handlowych, która wprowadza możliwość udziału w Zgromadzeniu Wspólników przy wykorzystaniu środków komunikacji elektronicznej. Jakby ktoś szukał ustawy to ma ją TUTAJ.

W dniu 6 sierpnia br., została opublikowana ustawa o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego i innych ustaw. W sumie 46 stron. Pełnomocnicy procesowi mają co czytać i analizować. Jakby ktoś  szukał ustawy to ma ją TUTAJ.

W tym momencie trudno mi ocenić te zmiany. Na pewno negatywnie oceniam wzrost opłat sądowych. Z mojego doświadczenia wiem, że zamknie to drogę do sądów wielu ludziom i podmiotom gospodarczym.

Dzisiaj przeczytałem w Gazecie Prawnej, że jest mało chętnych na fundusz Pekaesowy rządu.

Wcale mnie to nie dziwi. Jak pisałem wcześniej bez mądrych zmian w ustawie o publicznym transporcie drogowym nie da się odbudować połączeń w Polsce powiatowej. 

Podmiotom, które umieściły wtyczkę "Lubię to" na swoich witrynach polecam lekturę informacji na stronie UODO.
Ponadto możemy się dowiedzieć, że Prezes UODO wszczął szereg postępowań.
Wątpliwości, w tym prawne, budzą postanowienia Prezesa UODO dotyczące przetwarzania danych osobowych sędziów zawarte w wykazie sędziów popierających zgłoszenia kandydatów do Krajowej Rady Sądownictwa z dnia 29 lipca 2019 r. Treść postanowień pomija art. 86 RODO i orzecznictwo sądów w tej konkretnej sprawie. W rezultacie wydania ww. postanowień, Kancelaria Sejmu uzyskała wymówkę by nie udostępniać informacji ważnych dla debaty publicznej i nie wykonać prawomocnego wyroku Sądu. Niestety nie jest mi znane uzasadnienie merytoryczne tych decyzji. W świetle posiadanych informacji, w tym doniesień prasowych, w mojej ocenie, Prezes UODO przekroczył swoje kompetencje, złamał prawo i stanął po stronie organów Państwa przeciwko obywatelom realizującym swe Konstytucyjne prawo dostępu do informacji publicznej.

Na stronie Rządowego Centrum Legislacji pojawił się projekt ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (LINK)

Postaram się niedługo napisać więcej o Dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie ochrony osób zgłaszających przypadki naruszenia prawa Unii. Uczulam, że niedługo temat sygnalistów będzie równie gorący jak nie dawno RODO.

No to już wszystkie najważniejsze ciekawostki z ostatniego miesiąca w telegraficznym skrócie.

Luźne przemyślenia prawnika część 2. Po co komu zawodowy prawnik?

Podobno aby dojść do prawdy trzeba wiele razy pytać "Dlaczego?" lub "Co?" oraz spojrzeć na problem z wielu stron. Dziś postanowiłem się spytać "Po co komu zawodowy prawnik?", "Po co ludzie/firmy do mnie jako radcy prawnego przychodzą?"

Mógłbym odpowiedzieć po spartańsku: "po pomoc prawną".

A co to jest pomoc prawna?

Pomoc prawna polega w szczególności na udzielaniu porad i konsultacji prawnych, sporządzaniu opinii prawnych, opracowywaniu projektów aktów prawnych oraz występowaniu przed urzędami i sądami w charakterze pełnomocnika lub obrońcy. I to jest definicja ustawowa. 

Oczywiście w dzisiejszych czasach rola prawnika często wykracza poza tą ścisłą pomoc prawną. Od prawników wymaga się coraz częściej również wiedzy pozaprawniczej, bycia liderem itp. itd.

Mógłbym odpowiedzieć, na gruncie zarządzania ryzykiem, że ludziom/firmom prawnik jest potrzebny aby pomóc uniknąć problemów/ryzyk prawnych, zarządzać tym ryzykiem lub aby pomóc rozwiązać problemy prawne.

Ale dlaczego prawnik może pomóc uniknąć problemów/ryzyk lub może pomóc rozwiązać problemy?

Bo nikt, tak jak zawodowy prawnik, nie zna się tak dobrze prawa, nie rozumie tak prawa i nie potrafi się tak jak on poruszać w jego odmętach.

Dlaczego piszę o odmętach prawa? Bo w chwili obecnej wychodzi tyle nowych przepisów, tyle zmian do przepisów lub zmian do zmian, że nikt nie zna całego prawa. To po prostu jest fizycznie niemożliwe. Ale zawodowy prawnik wie czego, co, gdzie i jak szukać. Poza tym często mamy luki prawne, sprzeczne lub niejasne normy i przepisy, a zawodowy prawnik potrafi sobie z tym radzić.

Czyli prawnik ma wiedzę i twarde umiejętności, dzięki którym potrafi udzielić pomocy prawnej. No ale prawników są tysiące. Którego wybrać? A to zależy.

Od czego to zależy?

Prawnicy są większymi lub mniejszymi specjalistami w danych dziedzinach prawa. Mają mniejsze lub większe doświadczenie. Mają lub nie również inną wiedzę, doświadczenie lub umiejętności. Czyli jak mamy problem podatkowy to wybieramy specjalistę od podatków, jak problem karny to wybieramy karnistę itd.

No ale specjalistów od Spółek czy podatków są nadal setki, jak nie tysiące? Jak ludzie/firmy spośród nich wybierają tego jednego?

Możesz wybrać tańszego prawnika. No ale to nie jest dobra droga. No bo lekarza wybierasz najtańszego czy najlepszego na jakiego Cię stać? Należy wybierać nie najtańszego a najlepszego prawnika na jakiego cię stać.

Zwykle wybierzesz takiego prawnika, któremu ufasz. Myślę, że kwestia ZAUFANIA jest kluczowa. My prawnicy ponosimy często olbrzymią odpowiedzialność (za cudze życie lub majątek), a przecież możemy się pomylić (nie popełnia błędów tylko ten co nic nie robi). Powierzyłbyś swoje życiu lub majątek komuś komu nie ufasz?

Jak prawnicy zdobywają zaufanie klientów?

1. wykonując zawód zaufania publicznego, przestrzegając zasad Etyki (mnie np. obowiązuje Kodeks Etyki Radcy Prawnego), mając obowiązkowe ubezpieczenie OC itp.
2. swoim profesjonalizmem,
3. dzięki rekomendacją innych klientów,
4. dzieląc się z ludźmi swoją wiedzą np. na blogu lub na LI,
5. komunikując się.

Chciałbym powiedzieć jedną rzecz o komunikacji. Prawnicy lubią często nadużywać języka prawnego lub języka prawniczego. Niektórzy prawnicy uważają, że jak będą używać niezrozumiałego żargonu prawniczego, łacińskich sentencji itd. to będą bardziej profesjonalni w oczach swoich klientów. Może to i racja. Ale mam wątpliwości czy takie zachowanie buduje zaufanie pomiędzy prawnikiem a klientem. Myślę, że o dobrej komunikacji to można by osobny artykuł napisać.

Wracając do pytania "Po co komu zawodowy prawnik?". Napisałem, że prawnik:

1. zapobiega problemom/ryzykom prawnym,
2. pomaga zarządzać ryzykiem prawnym
3. pomaga rozwiązać problemy prawne.

Oczywiście zapobieganie jest tańsze i łatwiejsze. Niestety nadal większość ludzi i firm traktuje usługi prawników jako koszt, a nie inwestycję w bezpieczeństwo. Naprawdę, aż mnie boli czasami gdy przychodzą klienci z prawomocnym nakazem zapłaty lub prawomocnym wyrokiem i proszą o pomoc prawną. Z drugiej strony, jakbym patrzył na to ze strony czysto finansowej to lepszy jest klient, który ma miecz Damoklesa nad głową (pozew, wyrok pierwszej instancji, nakaz zapłaty) i bez marudzenia zapłaci wysokie wynagrodzenie. Ja jednak wolę klientów, którzy płacą mniej ale zgłaszają się do mnie wcześniej, dzięki czemu unikają tego miecza Damoklesa lub nie jest on tak groźny.

Mam takie marzenie. Aby każdy podmiot zbiorowy (Spółka, fundacja itp. itd) miało profesjonalną obsługę prawną. Aby każda osoba fizyczna podpisując umowę, idąc do Sądu itp. miała obok siebie swojego zawodowego prawnika. Aby większość sporów kończyła się negocjacjami lub mediacjami. Aby podmioty zbiorowe i zwykli ludzie zrozumieli po co im zawodowy prawnik i pozwolili mu sobie pomagać zanim wpadną w bagno po uszy. Mam takie marzenie.

Recenzja książki Lidii Buksak "Szkola mówców - Myśl i prezentuj inaczej niż wszyscy"

Pamiętam jak miałem około 5 lat i byłem na wczasach z rodzicami. W ośrodku wczasowym, w celu dostarczenia rozrywki dzieciom zorganizowano zawody z wiedzy. Pan na scenie zadawał pytanie. Dzieci się zgłaszały do odpowiedzi, Pan wybierał jedno dziecko. Jeżeli odpowiedziało dobrze to dostawało zabawkę. W połowie konkursu miałem już połowę fantów. Raz bo dzieci bały się zgłaszać a ja nie. Dwa znałem odpowiedzi na wszystkie pytania. Pewnie bym zgarnął resztę zabawek ale wkroczył mój ojciec i ściągnął mnie ze sceny. Co przerwało mój blitzkrieg. 

No cóż nigdy nie bałem się wyjść na scenę i gadać. Dla mnie karą jest jak nie mogę gadać. Tak mam. Na szczęście nauczyłem się też słuchać ludzi. No i powstrzymuję swoją żądzę zdobycia wszystkich fantów ;-)

W ciągu ostatnich paru lat mam przyjemność prowadzić wiele szkoleń i warsztatów oraz wygłaszać prezentacje. Nie wiem czy jestem dobrym mówcą. Wiem, że chcę być lepszym.

Dlatego gdy wygrałem i dostałem od Pani Lidii Buksak jej książkę postanowiłem ją przeczytać. Zwłaszcza, że ludzie bardzo ją chwalili na LI. 

Książkę przeczytałem. I nie dołączę do chórów chwalących.

Z książkami jest tak. Są książki, od których nie można się oderwać. To książki, które zabierają cię do innego świata. Zaczynasz czytać taką książkę o godzinie 22 z myślą "Przeczytam parę stron przed snem", a potem orientujesz się, że skończyłeś książkę i jest ranek. Są też książki, że zaczynasz czytać i zasypiasz po paru kartkach. Normalnie jakby Ci ktoś prąd odłączył. 

Oczywiście to są dwa ekstrema, a większość książek jest gdzieś pomiędzy nimi.

Problem polega na tym, że czytając Szkołę mówców musiałem notorycznie walczyć z opadającymi powiekami. Sytuację ratowały ciut historie z życia. Niestety były nierówne. Testu magii i śpiocha to ta książka nie zdała. Tu nie chodzi, że jest nudna, bo nie jest. Po prostu zamiast porywać usypia. Ale jest tam spora dawka wiedzy. Dlatego radzę ją czytać kawałek po kawałku. 

Wypisałem sobie w notatniku uwagi co do książki oraz pozaznaczałem różne rzeczy karteczkami :-)

Oczywiści to moja subiektywna opinia :-) ale za to szczera. No to jedziemy, trochę chaotycznie i hasłowo z resztą uwag:

1. nie należę do wyznawców Steve Jobsa. Od razu na wstępie autorka dostała minusa. Jeżeli chce się być wybitnym mówcą to najpierw należy być dobrym mówcą. Należy opanować warsztat a nie być innym. Bycie na siłę innym, gdy się nie ma podstaw równa się bycie złym
2. wiem, że dobry cytat zwiększa siłę przekazu i pomaga wykorzystać autorytet kogoś innego, ale cytaty tej książce zaszkodziły. Jest ich za dużo i czasami nie wiadomo po co
3. nie uważam, że prezentacje to są kluczowe umiejętności szefów. Zwykle szefom prezentacje robi ktoś inny. Powiem więcej spotkałem menedżerów robiących świetne prezentacje, super mówców a poza tym ...... lepiej nie mówić
4. nie wiem czemu autorka bardzo często próbuje przekonać czytelnika, że jest profesjonalistką i wystąpienia są mega ważne. Jakbym nie uważał, że autorka się zna i napisała wartościową pozycję to bym nie tracił czasu i nie czytał książki od deski do deski (zwłaszcza, że nie porywa a usypia)
5. zamieszczone wypowiedzi menedżerów - to czysty marketing. Według mnie zbędny
6. w książce mamy cytaty, dużo cytatów i złotych myśli, często prostych. Parę sobie zaznaczyłem na później. Ale trochę tego za dużo
7. autorka twierdzi, że ludzie szukają liderów. Ja uważam, że raczej wiedzy, inspiracji lub odpowiedzi. Oprócz tego ludzie od prehistorii kochają ludzi potrafiących opowiadać i zabierać ich do innego świata
8. poruszone kwestie: nauki o mózgu, emocji, pasji, samoświadomości są ważne
9. powtórzenia, powtórzenia, powtórzenia i powtórzenia. Ja nie wiem skąd ostatnio bierze się maniera w książkach by coś non stop powtarzać. Rozumiem na szkoleniach lub warsztatach. Ale to jest książka. Dużej liczbie powtórzeń mówię NIE
10. w książce podano podstawy podstaw, np. myśl podczas prezentacji (i to nie jest zarzut tylko pochwała). Niestety te podstawy, czasami ocierające się o banał z jednej strony. Z drugiej strony opisane ćwiczenia (mogą one pomóc wielu osobom) ale moim zdaniem trudno prawidłowo wykonać ćwiczenia tylko na podstawie książki. Ale szacun za ich opisanie
11. fun to podstawa. Na końcu książki mamy porównanie wystąpienia do seksu. SUPER. To był FUN i to z jajem. Szkoda, że tylko, że takich momentów było w książce mało
12. dużo pytań, mało historii,  a jak już są to są krótkie i mało porywających. Autentyczne ale nie porywające
13. koncepcja 5 K ciekawa. Ale jakoś mnie nie przekonała. Mam wypracowany własny styl i metody. Może to dlatego. Natomiast ta koncepcja może bardzo pomóc początkującym mówcom
14. o tym nagrywaniu to muszę kiedyś z autorką pogadać face to face. Koncepcja ciekawa choć oprócz zalet widzę wady

Teraz dla odmiany trochę pochwalę. Ciut.

Nie da się ukryć, że autorka ma dużą wiedzę. Zwłaszcza wiedzę trenerską. Wiedzę logopedy też ma. Choć osobiście uważam, że ćwiczenia trzeba robić z trenerem, a nie na podstawie książki. Natomiast nie wiem skąd się wzięła u autorki wiedza psychologa. Coś mi umknęło?

Na pewno autorka dobrze przemyślała konstrukcję książki. Choć mam wrażenie, że chciała w niej zawrzeć jak najwięcej. Może zabrakło selekcji materiału?

Bibliografia na końcu. I to z książkami po polsku. Gotowa lista lektur dla mówców o wystąpieniach. PLUS :-)

Dla kogo jest ta książka? No cóż zmieniłbym tytuł na "Szkoła podstawowa mówców". To książka głównie dla ludzi, którzy swoją przygodę mówcy zaczynają lub chcą zacząć. Dla ludzi, którzy się boją i sobie nie radzą.

Oczywiście doświadczeni mówcy też coś dla siebie znajdą. Ja sobie rzeczy ciekawe pozaznaczałem by do nich ewentualnie wrócić. Drugi raz od deski do deski na pewno tej książki czytać nie będę. 

Osobiście wydaje mi się, że warsztaty z Panią Lidią były by super. Może kiedyś to sprawdzę :-)

A jak oceniam książkę?

Biorąc wszystko pod uwagę, książce wystawiam ocenę końcową - 4.


Myśli, które mnie naszły w trakcie lektury:

1. Chcesz się dobrze poruszać na scenie. Zapisz się na kurs tańca towarzyskiego. Nauczysz się wchodzić na parkiet i patrzeć kto będzie drugi. A i na treningu tańca nauczą cię jak trzymać sylwetkę i się poruszać.
2. Jak ktoś cierpi już na overconfidence niech nie słucha rad o budowaniu pewności siebie bo się nabawi pychy lub megalomani ;-)

Ps w recenzjach stosuję szkolną skalę ocen 1-6.